-
1 peregrīnus
peregrīnus adj. [peregre], from foreign parts, strange, foreign, exotic, alien: mulier, H.: caelum, O.: reges: amores, for foreign women, O.: fasti, of foreign nations, O.: divitiae, H.: mores, Iu.: terror, of a foreign enemy, L.—As subst m., a foreigner, stranger: quicum res tibist, peregrinus est, T.: neque civem neque peregrinum.—As subst. a foreign woman: Pro uxore habere peregrinam, T.— Relating to foreign residents: sors, designating a praetor with jurisdiction over foreign residents, L.: provincia, jurisdiction over foreign residents, L.—Fig., strange, unversed: in agendo.* * *Iperegrina, peregrinum ADJforeign, strange, alien; exoticIIforeigner, stranger, alien; foreign woman (F); foreign residents (pl.)III -
2 peregrina
pĕrĕgrīnus, a, um, adj. [peregre], that comes from foreign parts, strange, foreign, exotic (cf.: exter, externus).I.Lit.A.In gen.1.Adj.:2.ad portum mittunt servulos, ancillulas: peregrina navis, etc.,
Plaut. Men. 2, 2, 65:facies,
id. Ps. 4, 2, 9:homo,
id. Poen. 5, 2, 71:mulier,
Hor. C. 3, 3, 20:caelum,
Ov. Tr. 4, 8, 25:amnes,
id. M. 8, 836:arbores,
Plin. 15, 13, 12, § 43:aves,
id. 9, 17, 29, § 63:morbus,
id. 26, 10, 64, § 100:eluamus hodie peregrina omnia,
Plaut. Stich. 5, 2, 19 (668 Ritschl):labor,
i. e. of travelling, Cat. 31, 8:amores,
for foreign women, Ov. H. 9, 47:fasti,
of foreign nations, id. F. 3, 87:divitiae,
Hor. Ep. 2, 1, 204:mores,
Juv. 6, 298:terror,
of a foreign enemy, Liv. 3, 16:velut peregrinum otium alicui permittere,
almost the leisure of a stranger, Tac. A. 14, 53:peregrina sacra appellantur, quae coluntur eorum more, a quibus sunt accepta,
Fest. p. 237 Müll.—Subst.: pĕrĕgrīnus, i, m., a foreigner, stranger (very freq. and class.; syn.: hospes, advena, alienigena;b.opp. civis): peregrinus ego sum,
Plaut. As. 2, 4, 58:peregrini atque advenae,
Cic. Agr. 2, 34, 94:peregrini et incolae officium est,
id. Off. 1, 34:peregrini reges,
id. Sull. 7, 22:ne in nostrā patriā peregrini atque advenae esse videamur,
id. de Or. 1, 58, 249.—pĕrĕgrīna, ae, f., a foreign woman ( poet.), Ter. And. 1, 1, 119; 3, 1, 11.—B.Subst., in partic., opp. to a Roman citizen, a foreign resident, an alien:2.neque civem, neque peregrinum,
Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77: peregrinus fit is, cui aquā et igni interdictum est, Regul. tit. 11; Dig. 28, 5, 6.—As adj.:II.praetor,
who decided causes between foreign residents, Dig. 1, 2, 2; cf. Liv. 21, 15; 45, 16:peregrinus ager est, qui neque Romanus, neque hosticus habetur,
Fest. p. 245 Müll.; cf.:agrorum sunt genera quinque, Romanus, Gabinus, peregrinus, hosticus, incertus, etc.,
Varr. L. L. 5, § 33 Müll.:peregrini milites,
Roman troops who were not Roman citizens, Inscr. Orell. 3467 sq.; their quarters in Rome were called, after them, CASTRA PEREGRINA, and were situated in the second region, by the modern S. Stefano Rotondo, ib. 9; cf.Marin. Atti dei Frat. Arv. p. 434 sq.: provincia,
Liv. 40, 44.—Trop., strange, raw, inexperienced (class.):nullā in re tironem ac rudem, nec peregrinum atque hospitem in agendo esse,
Cic. de Or. 1, 50, 218; id. Att. 6, 3, 4. -
3 peregrinus
pĕrĕgrīnus, a, um, adj. [peregre], that comes from foreign parts, strange, foreign, exotic (cf.: exter, externus).I.Lit.A.In gen.1.Adj.:2.ad portum mittunt servulos, ancillulas: peregrina navis, etc.,
Plaut. Men. 2, 2, 65:facies,
id. Ps. 4, 2, 9:homo,
id. Poen. 5, 2, 71:mulier,
Hor. C. 3, 3, 20:caelum,
Ov. Tr. 4, 8, 25:amnes,
id. M. 8, 836:arbores,
Plin. 15, 13, 12, § 43:aves,
id. 9, 17, 29, § 63:morbus,
id. 26, 10, 64, § 100:eluamus hodie peregrina omnia,
Plaut. Stich. 5, 2, 19 (668 Ritschl):labor,
i. e. of travelling, Cat. 31, 8:amores,
for foreign women, Ov. H. 9, 47:fasti,
of foreign nations, id. F. 3, 87:divitiae,
Hor. Ep. 2, 1, 204:mores,
Juv. 6, 298:terror,
of a foreign enemy, Liv. 3, 16:velut peregrinum otium alicui permittere,
almost the leisure of a stranger, Tac. A. 14, 53:peregrina sacra appellantur, quae coluntur eorum more, a quibus sunt accepta,
Fest. p. 237 Müll.—Subst.: pĕrĕgrīnus, i, m., a foreigner, stranger (very freq. and class.; syn.: hospes, advena, alienigena;b.opp. civis): peregrinus ego sum,
Plaut. As. 2, 4, 58:peregrini atque advenae,
Cic. Agr. 2, 34, 94:peregrini et incolae officium est,
id. Off. 1, 34:peregrini reges,
id. Sull. 7, 22:ne in nostrā patriā peregrini atque advenae esse videamur,
id. de Or. 1, 58, 249.—pĕrĕgrīna, ae, f., a foreign woman ( poet.), Ter. And. 1, 1, 119; 3, 1, 11.—B.Subst., in partic., opp. to a Roman citizen, a foreign resident, an alien:2.neque civem, neque peregrinum,
Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77: peregrinus fit is, cui aquā et igni interdictum est, Regul. tit. 11; Dig. 28, 5, 6.—As adj.:II.praetor,
who decided causes between foreign residents, Dig. 1, 2, 2; cf. Liv. 21, 15; 45, 16:peregrinus ager est, qui neque Romanus, neque hosticus habetur,
Fest. p. 245 Müll.; cf.:agrorum sunt genera quinque, Romanus, Gabinus, peregrinus, hosticus, incertus, etc.,
Varr. L. L. 5, § 33 Müll.:peregrini milites,
Roman troops who were not Roman citizens, Inscr. Orell. 3467 sq.; their quarters in Rome were called, after them, CASTRA PEREGRINA, and were situated in the second region, by the modern S. Stefano Rotondo, ib. 9; cf.Marin. Atti dei Frat. Arv. p. 434 sq.: provincia,
Liv. 40, 44.—Trop., strange, raw, inexperienced (class.):nullā in re tironem ac rudem, nec peregrinum atque hospitem in agendo esse,
Cic. de Or. 1, 50, 218; id. Att. 6, 3, 4. -
4 externus
externus adj. [exter], outward, external: visio<*> vir rebus externis laudandus, foreign relations.—As subst m.: odium in externos, towards strangers.— As subst n.: externi ne quid, H.: illa externa, outward goods.—Of another country, foreign, strange: opibus externis auxilio confidere, Cs.: religio: gens, V.: amor, for a foreigner, O.: timor, of a foreign enemy, L.—As subst m.: Arcebat externos finibus, O.: cum externo se applicare, L.—As subst n.: externa libentius recordor, foreign examples.* * *externa, externum ADJoutward, external; foreign, strange -
5 alienum
ălĭēnus, a, um [2. alius].I.Adj.A.In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:B.in aedīs inruit Alienas,
id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:alienae partes anni,
Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:pecuniis alienis locupletari,
Cic. Rosc. Am. 47, 137:cura rerum alienarum,
id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:alienos mores ad suos referre,
Nep. Epam. 1, 1:in altissimo gradu alienis opibus poni,
Cic. Sest. 20:semper regibus aliena virtus formidolosa est,
Sall. C. 7, 2:amissis bonis alienas opes exspectare,
id. ib. 58. 10 Herz.:aliena mulier,
another man's wife, Cic. Cael. 37:mulier alieni viri sermonibus assuefacta,
of another woman's husband, Liv. 1, 46:virtutem et bonum alienum oderunt,
id. 35, 43:alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,
Plin. 29, 1, 8, § 19:oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,
Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,
Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,
Suet. Calig. 36:epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,
i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:te conjux aliena capit,
Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:vulnus,
intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:alieno Marte pugnabant, sc. equites,
i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:aliena nomina,
debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—Esp.1.In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:2.alienus est ab nostrā familiā,
Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,
to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:non alienus sanguine regibus,
Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—Hence alienus and propinquus are antith.,
Cic. Lael. 5, 19:ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,
id. Fam. 1, 9 Manut.:ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,
id. ib. 3, 6.—Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:3.in physicis Epicurus totus est alienus,
Cic. Fin. 1, 6, 17:homo non alienus a litteris,
not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.(α).With gen.:(β).pacis (deorum),
Lucr. 6, 69:salutis,
id. 3, 832:aliarum rerum,
id. 6, 1064:dignitatis alicujus,
Cic. Fin. 1, 4, 11:neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),
convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—With dat.:(γ).quod illi causae maxime est alienum,
Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—With abl.:(δ).neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,
Cic. Div. 1, 38, 83:homine alienissimum,
id. Off. 1, 13, 41:dignitate imperii,
id. Prov. Cons. 8, 18:amicitiā,
id. Fam. 11, 27:existimatione meā,
id. Att. 6, 1:domus magis his aliena malis,
farther from, Hor. S. 1, 9, 50:loco, tempore,
Quint. 6, 3, 33.—With ab:(ε).alienum a vitā meā,
Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:a sapiente,
Cic. Ac. 2, 43, 132:a dignitate,
id. Fam. 4, 7:navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,
id. Att. 16, 3.—With inf. or clause as subject:4.nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,
Cic. Off. 2, 7, 23:non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,
Nep. Milt. 6, 1.—Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:5.illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,
Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,
id. Lael. 8 fin.:sin a me est alienior,
id. Fam. 2, 17:ex alienissimis amicissimos reddere,
id. ib. 15, 4 al.:Muciani animus nec Vespasiano alienus,
Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,
Caes. B. G. 1, 15:alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,
Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:ad judicium corrumpendum tempus alienum,
Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,
id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—In medic. lang.a. b.Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):II.Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,
Sall. C. 37, 1 Herz.—Subst.1.ălĭēnus, i, m., a stranger.a.One not belonging to one's house, family, or country:b.apud me cenant alieni novem,
Plaut. Stich. 3, 2, 21:ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,
Cic. Cat. 1, 9, 23:quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,
id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:quasi ad alienos durius loquebatur,
Vulg. Gen. 42, 7:a filiis suis an ab alienis?
ib. Matt. 17, 24:cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,
Cic. Lael. 5:quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,
Vell. 2, 76.—One not related to a person or thing:2.in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,
Cic. Mil. 28, 76:vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,
Col. 3, 21, 3.—ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:a.Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,
Cato, R. R. 5, 1:alieno abstinuit,
Suet. Tit. 7:ex alieno largiri,
Cic. Fam. 3, 8, 8; so,de alieno largiri,
Just. 36, 3, 9:alieni appetens, sui profugus,
Sall. C. 5; Liv. 5, 5:in aliena aedificium exstruere,
Cic. Mil. 27, 74 (cf.:in alieno solo aedificare,
Dig. 41, 1, 7).— Plur.,The property of a stranger:b.quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?
Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;c.humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 23:aliena ut melius videant quam sua,
id. ib. 3, 1, 95.—Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,
Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,
Ov. Tr. 3, 19:interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,
Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).► Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use. -
6 alienus
ălĭēnus, a, um [2. alius].I.Adj.A.In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:B.in aedīs inruit Alienas,
id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:alienae partes anni,
Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:pecuniis alienis locupletari,
Cic. Rosc. Am. 47, 137:cura rerum alienarum,
id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:alienos mores ad suos referre,
Nep. Epam. 1, 1:in altissimo gradu alienis opibus poni,
Cic. Sest. 20:semper regibus aliena virtus formidolosa est,
Sall. C. 7, 2:amissis bonis alienas opes exspectare,
id. ib. 58. 10 Herz.:aliena mulier,
another man's wife, Cic. Cael. 37:mulier alieni viri sermonibus assuefacta,
of another woman's husband, Liv. 1, 46:virtutem et bonum alienum oderunt,
id. 35, 43:alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,
Plin. 29, 1, 8, § 19:oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,
Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,
Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,
Suet. Calig. 36:epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,
i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:te conjux aliena capit,
Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:vulnus,
intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:alieno Marte pugnabant, sc. equites,
i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:aliena nomina,
debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—Esp.1.In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:2.alienus est ab nostrā familiā,
Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,
to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:non alienus sanguine regibus,
Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—Hence alienus and propinquus are antith.,
Cic. Lael. 5, 19:ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,
id. Fam. 1, 9 Manut.:ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,
id. ib. 3, 6.—Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:3.in physicis Epicurus totus est alienus,
Cic. Fin. 1, 6, 17:homo non alienus a litteris,
not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.(α).With gen.:(β).pacis (deorum),
Lucr. 6, 69:salutis,
id. 3, 832:aliarum rerum,
id. 6, 1064:dignitatis alicujus,
Cic. Fin. 1, 4, 11:neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),
convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—With dat.:(γ).quod illi causae maxime est alienum,
Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—With abl.:(δ).neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,
Cic. Div. 1, 38, 83:homine alienissimum,
id. Off. 1, 13, 41:dignitate imperii,
id. Prov. Cons. 8, 18:amicitiā,
id. Fam. 11, 27:existimatione meā,
id. Att. 6, 1:domus magis his aliena malis,
farther from, Hor. S. 1, 9, 50:loco, tempore,
Quint. 6, 3, 33.—With ab:(ε).alienum a vitā meā,
Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:a sapiente,
Cic. Ac. 2, 43, 132:a dignitate,
id. Fam. 4, 7:navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,
id. Att. 16, 3.—With inf. or clause as subject:4.nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,
Cic. Off. 2, 7, 23:non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,
Nep. Milt. 6, 1.—Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:5.illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,
Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,
id. Lael. 8 fin.:sin a me est alienior,
id. Fam. 2, 17:ex alienissimis amicissimos reddere,
id. ib. 15, 4 al.:Muciani animus nec Vespasiano alienus,
Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,
Caes. B. G. 1, 15:alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,
Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:ad judicium corrumpendum tempus alienum,
Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,
id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—In medic. lang.a. b.Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):II.Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,
Sall. C. 37, 1 Herz.—Subst.1.ălĭēnus, i, m., a stranger.a.One not belonging to one's house, family, or country:b.apud me cenant alieni novem,
Plaut. Stich. 3, 2, 21:ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,
Cic. Cat. 1, 9, 23:quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,
id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:quasi ad alienos durius loquebatur,
Vulg. Gen. 42, 7:a filiis suis an ab alienis?
ib. Matt. 17, 24:cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,
Cic. Lael. 5:quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,
Vell. 2, 76.—One not related to a person or thing:2.in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,
Cic. Mil. 28, 76:vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,
Col. 3, 21, 3.—ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:a.Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,
Cato, R. R. 5, 1:alieno abstinuit,
Suet. Tit. 7:ex alieno largiri,
Cic. Fam. 3, 8, 8; so,de alieno largiri,
Just. 36, 3, 9:alieni appetens, sui profugus,
Sall. C. 5; Liv. 5, 5:in aliena aedificium exstruere,
Cic. Mil. 27, 74 (cf.:in alieno solo aedificare,
Dig. 41, 1, 7).— Plur.,The property of a stranger:b.quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?
Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;c.humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 23:aliena ut melius videant quam sua,
id. ib. 3, 1, 95.—Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,
Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,
Ov. Tr. 3, 19:interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,
Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).► Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use. -
7 adventīcius
adventīcius adj. [advenio], foreign, strange, accidental: auxilia.—Foreign, extraordinary: pecunia: fructus, incidental, L.* * *adventicia, adventicium ADJforeign, coming from abroad/without, external; unusual; accidental, casual -
8 aliēnigena
aliēnigena ae, m [alienus + GEN-], one born in a foreign land, an alien. — As adj., foreign, of another land: homo: hostes: testes.—As subst: quid alienigenae loqui soleant: ipse alienigena, N.* * *stranger, foreigner, alien; something imported/exotic; foreign-born -
9 aliēnus
aliēnus [alius]. I. Adj. with comp. and sup, of another, belonging to another, not one's own, foreign, alien, strange: res: puer, the child of another, T.: mos, T.: menses, of other climes, V.: pecuniae: in alienis finibus decertare, Cs.: salus, of others, Cs.: alienis manibus, by the hands of others, L.: insolens in re alienā, in dealing with other men's property: mālis ridens alienis, i. e. a forced laugh, H.: mulier, another man's wife: alieni viri sermones, of another woman's husband, L.: vestigia viri alieni, one not my husband, L.: volnus, intended for another, V.: alienam personam ferre, to assume a false character, L.: cornua, i. e. those of a stag, O.: alieno Marte pugnare (equites), i. e. on foot, L.: aes alienum, another's money, i. e. debt: aes alienum alienis nominibus, debts contracted on the security of others, S.: recte facere alieno metu, fear of another, T.: crevit ex metu alieno audacia, another's fear, L.: sacerdotium genti haud alienum, foreign to, L. — Alien from, not related, not allied, not friendly, strange: ab nostrā familiā, T.: omnia alienissimis crediderunt, to utter strangers, Cs.: ne a litteris quidem alienus, not unversed in.—Strange, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, different from: dignitatis alicuius: neque aliena consili (domus), not inconvenient for consultation, S.: illi causae: alienum maiestate suā: aliena huius existimatione suspicio: domus magis his aliena malis, freer from, H.: alienum a vitā meā, T.: a dignitate: non alienum esse videtur, proponere, etc., Cs.: non alienum videtur,... docere, N. — Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to: (Caesar) a me: voluntates, unfriendliness: mens, hostility, S.: alieno a te animo: a causā nobilitatis, opposed to: a Murenā nullā re alienus, in nc respect unfriendly: alienum suis rationibus, dangerous to his plans, S.: alieno esse animo in Caesarem, Cs.: alieno loco proelium committunt, unfavorable, Cs.: alienissimo sibi loco conflixit, N. —Of time, unfitting, inconvenient, unfavorable, unseasonable: ad iudicium corrumpendum tempus: ad committendum proelium alienum esse tempus, Cs.: alieno tempore defendisse: alienore aetate, at a less suitable age, T.—Of the mind, estranged, disordered: illis aliena mens erat, qui, etc., S.— II. Substt.:* * *Ialiena -um, alienior -or -us, alienissimus -a -um ADJforeign; unconnected; another's; contrary; unworthy; averse, hostile; madIIforeigner; outsider; stranger to the family; person/slave of another house -
10 peregrīnitās
peregrīnitās ātis, f [peregrinus], strange ways, foreign manners: in urbem infusa.* * *alienage; foreign habit; foreign tone -
11 barbarus
barbărus, a, um ( gen. plur. m. barbarum, Tac. A. 14, 39; 15, 25), adj., = barbaros [cf. barrio; balo, balbus; blatio].I. A.In gen.:B.hospes,
Plaut. Rud. 2, 7, 25:mixta facit Graiis barbara turba metum,
Ov. Tr. 5, 10, 28; Hor. C. 1, 29, 6:reges,
id. ib. 1, 35, 11.—Hence, in Tac., in barbarum, adverb., in the manner or according to the custom of foreigners or barbarians:civitas potens, neque in barbarum corrupta,
Tac. A. 6, 42; id. H. 5, 2.— As subst.: barbărus, i, m., a foreigner, stranger, barbarian:sin hoc et ratio doctis et necessitas barbaris praescripsit,
Cic. Mil. 11, 30; id. Verr. 2, 4, 50, § 112; 2, 5, 60, § 157:quo neque noster adit quisquam, nec barbarus audet,
Lucr. 6, 37:quippe simul nobis habitat discrimine nullo Barbarus,
Ov. Tr. 5, 10, 30:barbarorum soli prope Germani singulis uxoribus contenti,
Tac. G. 18:barbari praestabant non modicam humanitatem,
Vulg. Act. 28, 1.—Esp., of a particular people, in opp. to Greek or Roman or both; cf.:1.Romanus Graiusque ac barbarus induperator,
Juv. 10, 138 (cf.: barbaria, barbaricus, and Fest. s. v. barbari, p. 36 Müll.).(In the mouth of a Greek, or in opp. to Greek.) Italian, Roman, Latin (never so used by the Romans):b.nam os columnatum poetae esse inaudivi barbaro (sc. Naevio) (words of the Ephesian Periplectomenes),
Plaut. Mil. 2, 2, 58; id. Stich. 1, 3, 40:i, stultior es barbaro Poticio,
id. Bacch. 1, 2, 15: absurdum erat aut tantum barbaris casibus Graecam litteram (ph) adhibere, aut recto casu Graece loqui, Cic. Or. 48, 160.—So also,In the mouth of a Macedonian:c.cum alienigenis, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque,
Liv. 31, 29, 15.—And,In reference to the inhabitants of Pontus:2.barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli,
Ov. Tr. 5, 10, 37.—Phrygian:3.tibia,
Cat. 64, 264; cf. Lucr. 4, 546 Forbig.:sonante mixtum tibiis carmen lyrae, Hac Dorium, illis barbarum,
Hor. Epod. 9, 6; Verg. A. 11, 777; Ov. M. 14, 163.—Persian, a Persian:4.solere reges barbaros Persarum ac Syrorum pluris uxores habere,
Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; Nep. Milt. 7, 1; id. Them. 3, 1; 6, 2; 7, 5; Curt. 3, 11, 16; 5, 10. 2.—Thus the king of the Persians is called barbarus, Nep. Them. 4, 4; id. Con. 4, 3;and high officers of the king, barbari,
id. Ages. 3, 1; cf.:Romanum agmen ad similitudinem barbari incessus convertere,
Tac. A. 3, 33.—In gen., for any hostile people (among the Romans, after the Aug. age, esp. the German tribes, as, among the Greeks, after the Persian war, the Persians):II. A.opinio, quae animos gentium barbararum pervaserat,
Cic. Imp. Pomp. 9, 23; id. Sull. 27, 76; of the Gauls, Liv. 6, 42, 7; the Germans, Tac. H. 4, 29; 5, 14; id. A. 1, 64; Suet. Aug. 21; id. Tib. 9; id. Calig. 5; 47; 51; id. Galb. 6; id. Dom. 6; 12; Amm. 18, 2, 5:ut sunt fluxioris fidei barbari,
id. 18, 2, 18; the Thracians, Nep. Alcib. 7, 4; Tac. A. 4, 47; 11, 51; Carthaginians, Nep. Timol. 1, 1; Cilicians, id. Thras. 4, 4; Phœnicians and Cyprians, id. Cim. 2, 3; Parthians, Suet. Vesp. 8; Tac. A. 2, 2; 13, 26; Africans, Cic. Att. 9, 7; Suet. Galb. 7; Claud. 42; Tac. A. 4, 25; Britons, id. ib. 16, 17; 12, 35; 14, 32; even of the Dassaretians, a Greek people, Liv. 31, 33, 5; while the Romans did not elsewhere use barbarus for Greek.—In mind, uncultivated, ignorant; rude, unpolished:B.qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23:ecqua civitas est... aut tam potens aut tam libera aut etiam tam inmanis ac barbara, etc.,
id. ib. 2, 4, 11, §24: nationes,
Tac. H. 3, 5; Prop. 2, 16, 27:Maroboduus... natione magis quam ratione barbarus,
Vell. 2, 108, 2.— Comp., of verses:non sunt illa suo barbariora loco,
Ov. Tr. 5, 1, 72.—Of character, wild, savage, cruel, barbarous:A.neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 112:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
id. Font. 14, 31 (10, 21); id. Phil. 3, 6, 15; 13, 9, 21:gens,
id. Sull. 27, 76:homines,
id. Verr. 2, 1, 32, § 81:homo,
id. ib. 2, 5, 57, §148: pirata,
id. Rosc. Am. 50, 146:praedones,
id. Verr. 2, 4, 55, § 122; Tib. 2, 5, 48:tollite barbarum Morem,
Hor. C. 1, 27, 2:Medea,
id. Epod. 5, 61:domina,
id. C. 3, 27, 66:libidines,
id. ib. 4, 12, 7:ignis,
Ov. M. 14, 574:populus,
Vulg. Psa. 113, 1.—Prop., as a foreigner would, in a foreign tongue: Demophilus scripsit;B.Marcus vortit barbare,
i. e. into Latin, Plaut. As. prol. 10; id. Trin. prol. 19; cf. barbarus, I. B. 1. —Transf.a.Rudely, ignorantly, in an uncultivated way:b.si grammaticum se professus quispiam barbare loqueretur,
Cic. Tusc. 2, 4, 12:ut is, a quo insolenter quid aut minaciter aut crudeliter dictum sit, barbare locutus existimetur,
Quint. 1, 5, 9:tota saepe theatra et omnem Circi turbam exclamasse barbare scimus,
id. 1, 6, 45.—Rudely, roughly, barbarously, cruelly:dulcia barbare Laedentem oscula,
Hor. C. 1, 13, 15:ferociter et barbare facere,
Vulg. 2 Macc. 15, 2. -
12 aliēnum
aliēnum ī, n the property of a stranger, another's possessions: alienum appetere: alieni appetens sui profugus, S.: necessitas ex alieno praedandi, L.: exstruere aedificium in alieno: aliis sua eripere, aliis dare aliena.— Plur: aliena ut cures, the affairs of strangers, T.: aliena ut melius videant quam sua, T.: aliena ac nihil profutura petere, unsuitable things, S.: ima petit volvens aliena vitellus, the foreign matters, H.: aliena loqui, to talk strangely, O.* * *another's property/land/possessions; foreign soil; other's affairs/views (pl.) -
13 barbaria
barbaria ae (nom. also -iēs, acc. iem), f [barbarus], a strange land, foreign country (opp. Greece and Italy): barbariae bellum inferre: Quid tibi barbariem... numerem? O.: Graecia barbariae conlisa, i. e. Phrygia, H.: quae barbaria Indiā vastior. — Rudeness, savageness, barbarism: ista quanta barbaria est, savage state of society: inveterata: domestica, corrupting influence.—An uncivilized people: quale bellum nulla barbaria gessit.* * *strange/foreign land; uncivilized races, barbarity; brutality; barbarism -
14 barbaricus
barbaricus adj., foreign, strange: supellex, L.: astante ope barbaricā, Eastern, Enn. ap. C.: ope barbaricā Victor, with Eastern hordes, V.* * *barbarica, barbaricum ADJoutlandish; foreign, strange; barbarous, savage; of uncivilized world/people -
15 barbarus
barbarus adj. with (poet.) comp., βάρβαροσ, of strange speech, speaking jargon, unintelligible: lingua, S.: sum, quia non intellegor ulli, O. — Foreign, strange, barbarous, uncivilized, not Greek nor Roman: mixta Graiis turba, O.: reges, H.: gentes, the Germans.—As subst: multa milia barbarorum, L.: apud barbaros in honore: barbarorum soli Germani, etc., Ta.: quae tibi virginum barbara serviet? H.—Of things: carmen, Phrygian (opp. Dorium), H.: Prora, O.: tegmina crurum, V.—Like a foreigner, rude, uncultivated, ignorant, uncivilized: homines: superstitio.—Savage, cruel, barbarous, fierce: in edictis: pirata: consuetudo: mos, H.: sacra suo barbariora loco, O. —As subst: exsultat barbarus, the barbarian, O.* * *Ibarbara -um, barbarior -or -us, barbarissimus -a -um ADJforeign, of/used by/typical of foreigners; cruel, savage; uncivilized, uncouthIIbarbarian, uncivilized person; foreigner (not Greek/Roman) -
16 peregre
peregre adv. [per+ager], abroad, away from home, out of the country: depugnare: dum peregre est animus sine corpore velox, H.: habitare, L.— From abroad, from foreign parts: rediens, T.: in regnum Romam accitos, L.— Abroad, to foreign parts: rusve peregreve exire, H.* * *to/from abroad -
17 barbaricum
Ibarbarously, uncouthly, rudely; like a foreigner, in a foreign languageIIforeign land/country -
18 nummularius
Ikind of small-change state banker; (to change foreign currency and test coins)IInummularia, nummularium ADJof/related to the changing of foreign currency -
19 advena
advĕna, ae (acc. to Valer. Prob. 1439 and 1445 P., m., f., and n., like verna; cf.I., however,
Prisc. 677 P.: Inveniuntur quaedam ex communibus etiam neutri generi adjuncta, sed figurate per alloiotêta, ut advena, mancipium) [advenio], one who comes to a place; a foreigner, stranger, or alien; and adj., strange, foreign, alien, etc. (syn.: peregrinus, externus, exterus, alienus, alienigena; opp. indigena, native; class. both in prose and poetry).Lit.: defessus perrogitandod advenas Fuit de gnatis, Pac. ap. Prisc. p. 634 P. (Trag. Rel. p. 116 Rib.): advena anus paupercula, * Ter. Heaut. 1, 1, 44:II.volucres,
Varr. R. R. 3, 5:advenam gruem,
Hor. Epod. 2, 35:illas (ciconias) hiemis, has (grues) aestatis advenas,
Plin. 10, 23, 31, § 61:Zeno Citieus advena,
Cic. Tusc. 5, 11 fin.:advena possessor agelli,
Verg. E. 9, 2:exercitus advena,
id. A. 7, 38; id. ib. 10, 460:Tibris advena,
as flowing from Etruria into the Roman territory, Ov. F. 2, 68:amor advena,
love for a foreign maiden, id. A. A. 1, 75:advenae reges,
Liv. 4, 3; Vulg. Gen. 19, 9:advenae Romani,
ib. Act. 2, 10.—Fig., a stranger to a thing, i.e. ignorant, unskilled, inexperienced = ignarus:ne in nostra patria peregrini atque advenae esse videamur,
Cic. de Or. 1, 58, 249; cf.:non hospites, sed peregrini atque advenae nominabamur,
id. Agr. 2, 34 fin.; hence, poet. with gen.:belli,
Stat. Th. 8, 556. -
20 alienigena
ălĭēnĭgĕna, ae, m. (also, ălĭēnĭgĕ-nus, a, um, adj.; cf. Prisc. p. 677 P., and advena) [alienus-gigno], born in a foreign land; hence,I. A.Of persons (very freq. in Cic., esp. in his orations):B.homo longinquus et alienigena,
Cic. Deiot. 3:alienigenae hostes,
id. Cat. 4, 10; cf. Liv. 26, 13:testes,
Cic. Font. 10:dii,
id. Leg. 2, 10:mulieres,
Vulg. 3 Reg. 11, 1.— Subst.:quid alienigenae de vobis loqui soleant,
Cic. Fl. 27:si ipse alienigena summi imperii potiretur,
Nep. Eum. 7, 1; Curt. 5, 11; 6, 3; Vulg. Lev. 22, 10; ib. Luc. 17, 18.—Of things:II.vino alienigenā utere,
Gell. 2, 24; and with the adj. form: ălĭēnĭgĕnus, a, um:pisces alienigeni,
Col. 8, 16, 9:fetus,
id. 8, 5, 10:semina,
id. 3, 4, 1:ALIENIGENVM CORPVS,
Inscr. Orell. 5048:ne alienigenae justitiae obliti videamur,
Val. Max. 6, 5, 1 ext.:exempla,
id. 1, 5, 1 ext.:studia,
id. 2, 1 fin.:sanguis,
id. 6, 2, 1 ext.:conversationis,
Vulg. 2 Macc. 4, 13.—In Lucr., produced from different materials, heterogeneous:scire licet nobis venas et sanguen et ossa [et nervos alienigenis ex partibus esse],
Lucr. 1, 860; 1, 865; 1, 869; 1, 874; 5, 880.
См. также в других словарях:
Foreign-exchange reserves — Foreign exchange Exchange rates Currency band Exchange rate Exchange rate regime Exchange rate flexibility Dollarization Fixed exchange rate Floating exchange rate Linked exchange rate Managed float regime Markets Foreign exchange market Futures… … Wikipedia
Foreign Legion Command — (COMLE) Foreign Legion Command Insignia Active 1984 Present Country … Wikipedia
Foreign Policy Association — (FPA) Type Non profit Founded 1918, New York, Headquarters New York City, USA Website … Wikipedia
Foreign exchange reserves — (also called Forex reserves) in a strict sense are only the foreign currency deposits held by central banks and monetary authorities. However, the term in popular usage commonly includes foreign exchange and gold, SDRs and IMF reserve positions.… … Wikipedia
Foreign object (professional wrestling) — Foreign object is a professional wrestling term for an object introduced into the match. Foreign objects are often used to give the bearer an unfair advantage. According to the supposed rules of professional wrestling, if a foreign object is used … Wikipedia
Foreign Direct Investment in Iran — has been hindered by unfavorable or complex operating requirements and by international sanctions, although in the early 2000s the Iranian government liberalized investment regulations. In the early 2000s, foreign investors have concentrated… … Wikipedia
foreign aid — foreign aid, adj. economic, technical, or military aid given by one nation to another for purposes of relief and rehabilitation, for economic stabilization, or for mutual defense. Also called aid. [1955 60] * * * Transfer of capital, goods, or… … Universalium
Foreign Office (Germany) — Foreign Office Auswärtiges Amt Agency overview … Wikipedia
Foreign direct investment — (FDI) or foreign investment refers to the net inflows of investment to acquire a lasting management interest (10 percent or more of voting stock) in an enterprise operating in an economy other than that of the investor.[1]. It is the sum of… … Wikipedia
Foreign born — (also non native) is a term used to describe a person born outside of their country of residence. Foreign born are often non citizens, but are also frequently naturalized citizens of a country. The term foreign born encompasses both immigrants… … Wikipedia
Foreign domestic helpers in Hong Kong — Foreign domestic helpers (zh t|t=外籍家庭傭工) in Hong Kong are domestic workers who work in Hong Kong but are from outside of Hong Kong. They make up approximately 3% of the population of Hong Kong and an overwhelming majority of them are women. In… … Wikipedia